Το χωριό μου είναι η Μαγούλα, ένα ημιορεινό χωριό του νομού Αιτωλοακαρνανίας, σε υψόμετρο 30 μέτρα, υο οποίο βρίσκεται δυτικά του Αχελώου ποταμού στην ευρύτερη περιοχή του Νεοχωρίου. Απέχει 20,5 χιλιόμετρα δυτικά του Μεσολογγίου και 10 χλμ νοτιοδυτικά από το Αιτωλικό.
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα από το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Παραχελωιτιδος. Σύμφωνα με τον νόμο Καλλικράτης, μαζί με το Νεοχώρι και τα Μάρμαρα αποτελούν τη δημοτική ενότητα Οινιαδών της Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 422 κατοίκους.
Το χωριό μου είναι ένα μικρό και ήσυχο μέρος που βρίσκεται στην κορυφή του μικρού αυτού λόφου. Τα σπίτια του είναι φτιαγμένα περιμετρικά του λόφου χτισμένα παραδοσιακά με αυλές και μπαλκόνια γεμάτα όμορφα λουλούδια και πυκνές πρασινάδες. Περιβάλλεται από καταπράσινα χωράφια και δυο μικρά δασύλλια με μεγάλα πεύκα, που κάνουν τον αέρα φρέσκο και καθαρό. Είμαστε τυχεροί γιατί ο σύλλογος του χωριού που αποτελείται από νέους και αξιόλογους ανθρώπους, φρόντίζουν πολύ για την καθαριότητα και την συντήρηση του υπέροχου αυτού διαμαντιού που έχουμε μέσα στα πόδια μας. Εκεί διαδραματίζονται κάποιες εκδηλώσεις την Καθαρά Δευτέρα, πικνικ, πεζοπορίες κτλ. Είναι το κατάλληλο μέρος ακόμη και για μια μικρή βόλτα στη φύση με την οικογένειά μας.
Η Μαγούλα έχει και έναν πανέμορφο ναό που βρίσκεται στο πιο ψηλό σημείο του χωριού, πραγματικό στολίδι. Ο Άη Συμιός, που τον γιορτάζουμε την1η Σεπτεμβρίου και κάνουμε την εορταστική πανήγυρη. Είναι φτιαγμένος όλος με πέτρα και κεραμίδι, με μια μικρή πλατεία στο πίσω μέρος του, όπου βρίσκεται το παλιότερο και πετρόχτιστο καμπαναριό του.
Η μικρή πλατεία του χωριού είναι διαμορφωμένη με πεζούλια από πέτρα με δέντρα, λουλούδια και αρωματικά φυτά, με παγκάκια και ένα όμορφο παρκάκι με θέα το δασύλλιο και τη λιμνοθάλασσα (θέση Παλιούρι). Επίσης, φιλοξενεί και ένα μικρό κτίσμα που έγινε τα τελευταία χρόνια και αποσκοπεί στη μάζωξη των συγχωριανών μου για κέρασμα και καφέ. Αποτελείται από ένα μικρό καθιστικό και κουζινάκι. Εκεί στο τέλος κάθε Θείας Λειτουργίας ή πανηγυρικής δοξολογίας μαζεύονται όλοι, μικροί και μεγάλοι για να μιλήσουν για τις δουλειές του ναού και να προσφέρουν απλόχερα τη βοήθειά τους, όταν κάποιος τη ζητήσει.
Το χωριό μου έχει και ένα μικρό ξωκλήσι, που βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του χωριού, δίπλα σε μια διώρυγα, πνιγμένο ανάμεσα σε τεράστια και καταπράσινα πλατάνια, την Παναγία, που την γιορτάζουμε στις 15 Αυγούστου και προς τιμήν της παρελαύνουν άλογα με καβαλάρηδες.
Ένα άλλο αξιοθέατο του χωριού μου είναι η Μεγάλη Βρύση, ένα μεγάλο πέτρινο κτίσμα το οποίο χρονολογείται από το 1866. Ο Σύλλογός μας πήρε το όνομά του από αυτή τη βρύση και γι’ αυτό το συντήρησε με πέτρινα πεζούλια και δέντρα και τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές εκδηλώσεις εκεί. Μία απ’ αυτές είναι η ρίψη του Τιμίου Σταυρού την ημέρα των Θεοφανείων.
Η πλατεία του χωριού βρίσκεται στο κέντρο του και είναι περιτριγυρισμένη από καφενεδάκια και μία μόνο ταβέρνα, η οποία τους καλοκαιρινούς μήνες γεμίζει από κόσμο και χαρούμενες παιδικές φωνές. Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει μια πέτρινη βρύση που έχει πάντα τρεχούμενο νερό και έναν πλάτανο που δεσπόζει δίπλα της. Στην απέναντι πλευρά της πλατείας υπάρχει ένα μνημείο που απεικονίζει τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό για να μας θυμίζει το πέρασμα του Αγίου από το χωριό μας.
Οι κάτοικοι του χωριού μου είναι μεγαλόψυχοι, ευγενικοί, φιλόξενοι, ήρεμοι, με πραγματική αγάπη για τον τόπο τους, τις παραδόσεις τοος, τα ήθη και τα έθιμά τους.
Η Μαγούλα είναι η ζωή μου, οι ρίζες μου, ένα κομμάτι της ψυχής μου. Εκεί γεννήθηκα, μεγάλωσα και πέρασα τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου, παρέα με τα αγαπημένα μου ξαδέρφια και τους φίλους μου. Η καρδιά μου πλημμυρίζει από αγάπη για το πανέμορφο αυτό χωριό, γι’ αυτό και είμαι σίγουρος ότι ποτέ και για τίποτε στον κόσμο δεν θα μπορούσα να το αποχωριστώ.
Αγαπώ το χωριό μου και νιώθω περήφανος που είμαι κομμάτι του.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΦΟΥΝΤΑΣ